Voor ik er erg in had gebeurde het me weer. Als vanzelf stemde ik bijna in met de uitspraak van een klant nadat hij zei: ‘Tja, dat is nou eenmaal het lot van een ondernemer. Altijd aan het werk en nooit echt vrij. Daar kies je nou eenmaal voor toch!?’

Een argument die ik meer dan af en toe tegenkom bij ondernemers die voortdurend knetterdruk zijn en achter de feiten aan lopen.

Ik kon mijn ‘inderdaad’ nog net inslikken en vrij snel switchen naar een andere reactie. Want uiteindelijk geloof ik er geen snars van!

Wat ik wel geloof is dat we dit onszelf heel goed wijs kunnen maken wanneer we geleefd worden door de waan van de dag en zijn gaan geloven onze eigen ‘zelfpraat’. Door beperkendeovertuigingen zoals ‘je bent écht een goeie ondernemer als je het altijd druk hebt’ kun we ons volledig laten leiden bij het stellen van prioriteiten en het maken van keuzes.

Toen ik hier met deze persoon wat langer over doorsprak, begon de stelligheid waarmee hij zich had uitgesproken wat af te nemen. Al gauw stuitten op zijn verlangen. Een diep verlangen naar echte vrijheid. Een belangrijke waarde die destijds de reden was geweest om voor zichzelf te beginnen. Maar in de loop van zijn carrière bleek dit een illusie voor hem te zijn, waardoor hij zich was gaan berusten in zijn lot en genoegen is gaan nemen met zijn huidige situatie.

Uiteindelijk, al praten ontstond er gaandeweg weer iets van ruimte.

De deur werd op een kier gezet, opgeschud door het verlangen naar vrijheid. De de herinneringen die boven kwamen, de associaties met dit woord en zijn geloof wat nooit was verdwenen: uiteindelijk zijn we geboren om vrij te zijn!